เรียงความ
พระคุณของแม่
คำว่า”แม่”
มีบุญคุณต่อเรายิ่งหนักไม่มีใครมาแทนที่สำหรับความรักของแม่มอบให้เรายิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้ ถึงเวลาจะทำสิ่งใดผิดพลาดมากแค่ไหนถึงกับคนในสังคมไม่ย่อมให้ให้อภัยแต่สำหรับแม่แล้วแม่อภัยเราเสมอและ รักกว่าสิ่งใด เพราะเป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของแม่ผู้มีพระคุณที่เป็นคนมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับลูกอย่างไม่เสียดาย สิ่งที่ให้แก่ลูกนั้น ไม่เคยรู้จักคำว่า “
พระคุณของแม่ “ ลูกไม่เคยจะตอบแทนพระคุณของผู้ให้กำเนิด พอจะถึงวันสุดท้ายก็คิดจะอาลัยอาวรสิ่งที่ตนเองกระทำต่อผู้มีพระคุณพอตอนมีชีวิตอยู่ก็ดูถูกผู้มีพระคุณไม่รู้เหรอว่าแม่นั้นเป็นคนที่เลี้ยงดูชีวิตเราอย่างลำบากจนอดเมื้อกินเมื้อเพราะกลัวลูกจะกินไม่อิ่มอดลับอดนอนเพื่อลูกเวลาลูกเวลาไม่สบายจนลูกสบายดีพยายามหาแต่สิ่งดีๆมาให้เราเสมอท่านสั่งสอนเลี้ยงดูลูกอย่างดีใครจะไปรู้ล่ะว่านั้นไม่เคยเห็นค่าของผู้มีพระคุณเมื่อเติบโตขึ้นก็ใช้ชีวิตอย่างไรค่าทำตัวไม่เป็นประโยชน์หาแต่เรื่องให้กับพ่อแม่ให้ปวดหัวอยู่ตลอดเวลาแต่แม่ไม่เคยคิดจะโกธรเคืองลูกคิดแต่จะโทษตัวเองว่าเลี้ยงดูลูกไม่ดีเอาแต่ใจลูกมากเกินไปลูกอยากได้อะไรแม่ก็หามาให้แต่ลูกใช้อย่างไม่รู้จักคำว่า” พอ “ ค่าของสิ่งนั้นรู้ไว้ว่าแม่นั้นเปรเสมือนสายน้ำที่ไหล่ผ่านตามธรรมชาติที่จะให้ความสดใส่อยู่ตลอดเวลา
เพื่อให้ลูกเติบเหมือนกับคนอื่นๆเค้าและหาเงินทำงานหนักเพื่อลูกจะได้เรียนสูงๆ
จะได้มีงานทำที่ดีและจะได้เลี้ยงดูพ่อแม่ตอนท่านแก่เฒ่าจนถึงวาระสุดท้ายของท่านที่ท่านเคยให้กับเราตอนที่เราไม่มีใครพ่อแม่ก็ยืนมือมาช่ายเราอยู่ตลอดเวลาเราไม่เคยรู้เลยว่าแม่รักหนูมากกว่าชีวิตของท่านเองแต่สุดท้ายนี้หนูอยากบอกแม่ว่ารักแม่มากค่ะ
